Wraki Morza Czerwonego – Giannis D
Na trasie safari wrakowego zobaczymy to oto cudo:
Wrak Giannis D o długości 99 m i szerokości 16 m leży na słynnej Stalowej Rafie czyli Shaab Abu Nuhas. Płynąc od północy przez cieśninę Gubal zderzył się z ostatnią przeszkodą przed otwartym morzem – rafą barierową, niewidoczną z daleka przy spokojnym morzu.
Dziś spoczywa na niewielkiej głębokości, zaczyna się praktycznie na 10-ciu metrach, maksymalna głębokość na jakiej leży wynosi ok. 23 metry. Dlatego można zrobić na przykład takie cudowne zdjęcie od strony rufy: odpłynąć nieco od jednostki i obiektywem objąć cały obrys wraku. Statek zatonął 19.04.1983, czyli na tyle dawno, aby w warunkach Morza Czerwonego obrosły go korale.
Giannis D. niegdyś pływał pod nazwą Shoyo Maru. Obecnie jest to najlepiej zachowany wrak Abu Nuhas, dlatego zwiedzanie rafy zaczyna się właśnie od tego wraku.
Mimo że na tej trasie zwiedzamy sporo wraków, ten jest szczególnie zapamiętywany ze względu na jego przechylenie – leży na lewej burcie pod kątem 45°. Nie byłoby może w tym nic specjalnego, gdyby nie fakt, że wpływa się do jego rufowej części odciętej od reszty statku. Penetrując wnętrze nie wszyscy zapamiętują maszynownię, ale większość osób odczuwa lekką dezorientację w przestrzeni z powodu nachylenia wszystkich ścian i podłóg.
Oczywiście nie wszystkie grupy wpływają do środka, choć warto to zrobić z powodu ukrywających się w środku ławic glas fishy, które grupami umykają przed światłem latarki.
Na zewnątrz wraku po stronie sterburty można zobaczyć nadal wiszący trap, po którym ewakuowała się załoga. Widoczna jest także mocno pogięta śruba, ponieważ podczas tonięcia statku śruba przez cały czas pracowała. Obecnie jest częściowo zagrzebana w piasku. Płynąc wzdłuż pozostałości wraku równolegle do rafy można zaobserować szczątki drugiej ładowni i przewróconego masztu. To jednak nie jest tak ekscytujące jak rufowa część wraku.
Statek przewoził niegdyś drewno, dlatego część ładunku znajduje się nadal na dnie w tym miejscu rafy. Plotki głoszą, że w niedługim czasie po katastrofie kilka egipskich łodzi zostało zbudowanych z tego drzewa.
Ten statek towarowy o wyporności prawie 3 tysięcy ton osiągał prędkość do 12 węzłów dzięki sześciocylindrowemu silnikowi. Został zwodowany w 1969 roku w japońskim porcie Imbari przez Kuryshima Dock Company. Miejscem docelowym ostatniego rejsu był Jeddayah w Arabii Saudyjskiej oraz Hodeidah w Jemenie, gdzie ładunek drewna miał zostać rozładowany.
Ostatnią przeszkodą na drodze do otwartego morza była Cieśnina Gubal, a właściwie niewidoczna z daleka bariera koralowa o nazwie Shaab Abu Nuhas. Mimo dużego doświadczenia załogi w żegludze po tutejszych wodach i wysokiej czujności, 19 kwietnia 1983 roku statek rozbił się właśnie o tę rafę i zatonął.